با توجه به اهمیت انبارداری میوه ها و به منظور کاهش ضایعات، رعایت نکات فنی در برداشت و انبارداری مرکبات از سوی باغداران را از اولویت های مهم می باشد.
لازم است میوه ها دو هفته قبل از رسیدن کامل با حدود 90 درصد تغییر رنگ برداشت گردد و صبح زود که شبنم بر روی میوه نشسته است، از چیدن میوه خودداری شود.
چیدن میوه ها بایستی با استفاده از دستکش نخی صورت گرفته و میوه های چیده شده به آرامی جابجا شوند و در صورت زخمی شدن بعضی از میوه ها، آن ها را از بقیه جدا کرده و در انبار نگهداری نشوند.در این حالت راه نفوذ ساپروفیت ها به میوه ها باز شده و در دمای انبار ممکن است شاهد پوسیدگی ها باشیم.
میوه های چیده شده نبایستی زیر نور آفتاب قرار گیرند بلکه به سرعت به مکان سایه منتقل گردند ،حدود یک ماه قبل از چیدن میوه ها، سمپاشی درختان با قارچکش مناسب، خاصیت انبارداری میوه ها را تا حدود بسیار زیادی افزایش می دهد. در ضمن بعد از ضد عفونی، میوه ها باید در سایه خشک و سپس به انبار منتقل شوند.
در ضمن رعایت اصول فنی در ساخت انبار، باغداران بایستی از کیسههای راشل (توری بستهبندی) برای انبار کردن میوه ها استفاده کنند (نهایتا سه ردیفه به منظور تردد هوا در بین میوه ها) و نیز انبار نگهداری میوه مرکبات بایستی اختصاصی باشد و از نگهداری سایر محصولات و ادوات در زمان انبار داری خودداری گردد.
کف و دیوارها بایستی بتنی و سقف عایق بندی بوده و قبل از ورود میوه ها کف و دیوارها با آب گرم شستشو شوند.
دستگاه تهویه باید روی دیوار و روبروی درب انبار نصب گردد ، جهت خشک نگه داشتن فضای انبار و تخلیه روزانه گازهای مضر حاصل از تنفس میوه ها، نیمه شب ها به مدت چند ساعت تهویه روشن گردد تا هوای خنک شب به داخل انبار منتقل گردد، تا درجه حرارت توریهای بسته بندی بالایی و پایین متعادل گردد.
نصب رطوبت سنج و دماسنج نیز در انبار ضروری است، ردیف کیسههای راشل در امتداد درب انبار و تهویه چیده شوند تا عمل تهویه به سهولت انجام شود.
درجه حرارت مناسب برای پرتقال 7 - 3 درجه سانتیگراد و رطوبت 90 - 85 درصد و درجه حرارت مناسب نارنگی 3 - 1 درجه سانتیگراد و رطوبت 90 - 85 درصد باشد و در صورت کاهش رطوبت انبار ظرف آب در کف انبار قرار داده شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر به این سایت مراجعه بفرمایید.
در این روش ابتدا باید برای فرایند بافت فیلم های نایلون تولید کرد. مواد پلی اتیلن سنگین (HDPE) با افزودنی هایی مانند رنگدانه ، آنتی یووی (Anti UV) و غیره ترکیب شده و سپس در واحد تولید فیلم به صورت رول های نایلون با ضخامت های مختلف تولید می گردند. در ادامه این رول ها روی دستگاه های اسلیتینگ قرار گرفته و تبدیل به نخ می شوند. نخ تولید شده از دستگاه های اسلیتینگ مستقیم به دستگاه بافنده می رود. در دستگاه بافنده (یا راشل) دو ردیف سوزن راهنما وجود دارد که نخ ها را برای بافت و حرکت کردن در اطراف سوزن های زبانه دار هدایت می کنند. در این روش بافت یک ردیف سوزن را تار می نامند که هر یک از این سوزن های راهنما در اطراف یک سوزن زبانه دار حرکت می کند و ایجاد گره حلقوی می کند. ردیف دیگر پود نامیده می شود که این سوزن های راهنما میتوانند بین دو یا چند سوزن زبانه دار حرکت کنند و باعث به هم پیوستن ردیف های گروه های تار حلقوی شده و یک سطح را تشکیل دهند. بافت های راشل معمولا از نظر تعداد ردیف تار یا همان گره های حلقوی در چند دسته تقسیم می شوند و آنها را به تعداد ردیف در اینچ محاسبه می کنند.
برای کسب اطلاعات بیشتر به این سایت مراجعه بفرمایید.
درباره این سایت